Σχετικά με το ερώτημα 1c της σελίδας 42 θα ήθελα να διατυπώσω το προβληματισμό μου.
Η επιλογή του φοιτητή για το αντικείμενο των μεταπτυχιακών του σπουδών φαίνεται να είναι decision. Αυτό γιατί υπάρχει μεγάλος αριθμός φοιτητών που σκέφτονται για το αντικείμενο των μεταπτυχιακών τους σπουδών και δεν φαίνεται να υπάρχει mutual awareness. Η επιλογή του φοιτητή (εφόσον μιλάμε για μεταπτυχιακές σπουδές που συνεπάγονται εξειδίκευση) σχεδόν θα καθορίσει σε ποιο κλάδο παραγωγής θα προσφέρει εργασία στο μέλλον.
Δηλαδή θα επηρεάσει σχεδόν ανεπαίσθητα την καμπύλη προσφοράς εργασίας του κλάδου αυτού. Επίσης, η επιλογή ενός άλλου φοιτητή (β) για το αν θα ακολουθήσει το αντικείμενο μεταπτυχιακής ειδίκευσης του πρώτου φοιτητή δεν θα επηρεάσει την προσφορά εργασίας του κλάδου και συνεπώς ούτε τις εργασιακές συνθήκες του πρώτου φοιτητή.
Ας δούμε όμως ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Έστω ότι σε έναν κλάδο της αγοράς εργασίας π.χ. την αγορά software engineers αυξάνεται πάρα πολύ η ζήτηση στο παρόν. Αυτό σημαίνει ότι με δεδομένη την προσφορά εργασίας του κλάδου, αυξάνονται πολύ οι μισθοί των software engineers. Βλέποντας τους υψηλούς μισθούς πολλοί φοιτητές θα θελήσουν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές σε software engineering. Ένας ορθολογικός φοιτητής, κανονικά δεν θα έπρεπε να πάρει την απόφασή του βασισμένος στους υψηλούς μισθούς που παρατηρεί τώρα. Θα έπρεπε να σκεφτεί ότι αυτό που παρατηρεί αυτός το παρατηρούν και χιλιάδες άλλοι φοιτητές και άρα πολύ περισσότεροι φοιτητές θα επιλέξουν να κάνουν software engineering και άρα μετά το πέρας των σπουδών, η προσφορά software engineers θα αυξηθεί. Αυτό σημαίνει ότι αφού η ζήτηση δεν θα αλλάξει ( δεν έχουμε κάποιο λόγο να υποθέσουμε διαφορετικά ), οι μισθοί θα πέσουν. Τον ίδιο συλλόγισμό όμως θα κάνουν και οι άλλοι υποψήφιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές. Άρα η ευημερία του πρώτου φοιτητή θα επηρεαστεί από τις επιλογές των άλλων. Είναι λογικό όλοι να πιστεύουν κάτι τέτοιο. Αυτό όμως δεν μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να το δούμε σαν ένα παίγνιο με πολλούς παίκτες?
Και οι δύο συλλογισμοί μου φαίνονται λογικοί ( αλλιώς δεν θα τους παρουσίαζα άλλωστε! ).
Όμως σε αυτό το σημείο μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε και λίγο τα εμπειρικά δεδομένα?
Τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν ότι σε κλάδους υψηλής εξειδίκευσης υπάρχουν περιοδικές μεταβολές ( periodic fluctuations ) στην προσφορά εργασίας κάτι που είναι μία ένδειξη ότι η αγορά χαρακτηρίζεται από ένα cobweb model of market adjustment ( σχετικά με το cobweb model μπορείτε να βρείτε στο Ronald G. Ehrenberg et al., Modern labor economics Theory and policy, ninth edition pp.313). Αυτό ισως είναι μία ένδειξη ότι οι άνθρωποι βλέπουν την συγκεκριμένη περίπτωση απλά σαν μια απόφαση. Όμως τα στοιχεία δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι η υπερπροσφορά εργασίας είναι μια αναποτελεσματική για την οικονομία ισορροπία του παιγνίου.
Σχετικά με τα εμπειρικά δεδομένα μπορείτε να βρείτε στο εξής paper: Richard B. Freeman, " A Cobweb Model of the Supply and Starting Salary of New Engineers", Industrial and Labor Relations Review 29 ( January 1976) : 236-246
Θα επιθυμούσα πάρα πολύ να μάθω την γνώμη σας.
2 comments:
Όποιος ενδιαφέρεται για το paper στο οποίο παραπέμπω να μου στείλει ένα e-mail να του το στείλω σε αρχείο pdf.
Εγω πιστεύω ότ είναι ουσιαστικά παίγνιο από τη στιγμή που σκέφτεται στρατηγικά, δηλαδή, τι θα έκαναν οι συμφοιτητές του αν ήταν στη θέση του π.χ. αν θα διάλεγαν ένα μεταπτυχιακό σε τομέα που είναι ακόρεστος και οι πιθανότητες να βρει μια δουλειά είναι μεγαλύτερες (στην ειδικότητά του πάντα). Σε κάθε άλλη περίπτωση μάλλον μοιάζει με απόφαση, από τη στιγμή, βέβαια, που δεν σκέφτεται στρατηγικά.
Αυτά είχα να πώ, μένει τώρα να αποδειχτεί στο μάθημα η αλήθεια!!!
Post a Comment