Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου σχετικά με τον εγκυρότητα του ορισμού της Θεωρίας Παιγνίων ως "την επιστήμη που μελετά την ορθολογική συμπεριφορά (rational behaviour) σε ένα περιβάλλον αλληλεπιδράσεων".
Ας θυμηθούμε το παράδειγμα της κρίσης στην Κούβα το 1963, τις περίφημες "13 Μέρες".Η στρατηγική του Κέννεντυ, του Μακ Ναμάρα και των λοιπών τον Λευκού Οίκου ήταν η λεγόμενη Κρημνοβασία.Αν θέλετε την άποψή μου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό ώστε να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις πιθανότητες για ένα θερμο(πυρηνικό) επεισόδιο.Ωστόσο η a priori αποδοχή της ορθολογικότητας των κινήσεων όλων των αντιπάλων παικτών είναι λανθασμένη.
Εαν ο Χρουστσώφ ήταν λίγο πιό τρελός από ότι ήταν στην πραγματικότητα ή εάν αυτός και το επιτελείο του είχαν πιεί μία βοτκίτσα παραπάνω, ενδεχομέμως το έδαφος στο οποίο θα έπαιζαν οι δύο υπερδυνάμεις να ήταν τόσο ολισθηρό, ώστε και οι δύο παίκτες θα παρασύρονταν στον γκρεμό (μαζί τους και όλη η ανθρωπότητα).Μερικές φορές το κόστος και μόνο από μία ενδεχόμενη ήττα σε ένα στρατηγικό παιχνίδι, καθιστά ανορθολογική τη συμμετοχή του σε αυτό.
Φανταστείτε πως οι ηγέτες των δύο υπερδυνάμεων έχαναν τον έλεγχο και πως ο πλανήτης μας στην σημερινή του (έστω και κάπως απογοητευτική) μορφή δεν θα υπήρχε ποτέ.Είμαι σίγουρος πως οι επιζώντες από την καταστροφή θα χαρακτήριζαν εκείνη την έκρυθμη κατάσταση όχι ως χαμένο και από τους δύο παικτες παιχνίδι στρατηγικής, αλλά ως ένα ανεπανάληπτο παιχνίδι ηλιθίων.
1 comment:
Βασικά, στη Θεωρία Παιγνίων δεν αρκεί απλά να είναι μια στρατηγική rational, αλλά να είναι και rationalisable. Συνεπώς, αν θεωρήσει κανείς την περίπτωση που περιγράφεις και αν θέλει να είναι πλήρης η περιγραφή του ιστορικού παιγνίου, πρέπει να συμπεριλάβεις και την περίπτωση του να παρασύρονταν και οι δύο δυνάμεις στον γκρεμό (σαν ένα defect-defect σε ένα prisoner's dilemma)!! Πολύ πιθανόν (ανάλογα με τις αποδόσεις...που και πάλι δύσκολο να φτιάξεις) να μην είχες Nash equilibria, αλλά Nash equilibria in mixed strategies. Το πρόβλημα σε κάθε περίπτωση είναι η αποτίμηση των pay-offs και η αποδοχή της CKR (common knowledge of rationality). Κάτι που δύσκολα ισχύει στην διπλωματία ή την πολιτική.
Γενικά, όλη αυτή η λογική πάντως μου θυμίζει τη φράση του Αϊνστάιν νομίζω:
"Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, πάντως ο Τέταρτος θα γίνει με πέτρες και ρόπαλα".
Post a Comment